Święte miejsce położone (26^o11' N  31^o55' E) na zachodnim brzegu Nilu, 50 km na południe od dzisiejszej miejscowości Sohag. Od okresu Predynastycznego aż po czasy chrześcijańskie (ok.4000 p.n.e. - 641 ne) rozkwitał w Abydos kult Ozyrysa. W pozostałościach grobowców znaleziono najstarsze ślady władców Okresu Predynastycznego i wczesno-dynastycznego. Najdawniejszą świątynią na tym terenie była świątynia Ozyrysa-Chentyimentiu w Kom el-Sultan. Odkryto również pozostałości rozległej osady z okresu faraońskiego oraz liczne groby i cenotafy ludzi i zwierząt. Najokazalszymi budowlami w Abydos są świątynie Seti I i Ramzesa II. Świątynia Seti I wykonana z wapienia i zbudowana w planie litery L zachowała przepiękne reliefy przedstawiające czynności rytualne przeprowadzane w świątyni. Jedna ze scen, przedstawia Ramzesa II odczytującego z papirusu imiona faraonów, wszystkich poprzedników swojego ojca. Treść odczytywanego papirusu wyrzeźbiono na przyległej ścianie; ta lista faraonów stanowi ważny dokument w studiach nad chronologią Egiptu. Obok świątyni Seti I znajduje się Ozyrejon, budowla wzniesiona z ogromnych granitowych bloków, która często bywa interpretowana jako rodzaj cenotafu Ozyrysa. Nekropole w Abydos zawierają wczesnodynastyczne cmentarzysko, znane dziś pod nazwą Umm el-Qaab (Matka Garnnków).  Południowo-zachodnie krańce Abydos stanowią: osada z okresu Średniego i Nowego Państwa, piramida i cenotaf oraz tarasowa świątynia króla Ahmose i królowej Ahmes-Nefertari, które to budowle odkrył w 1901 roku Charles Curelly.

Copyright © 2000-2023 Dariusz Sitek, Czestochowa - Chicago - Ann Arbor