Grób został odkryty przez Victora Loreta w marcu 1899 roku. Znajdował się pomiędzy grobowcami Amenhotepa II (KV35) i kanclerza Baja (KV13). Szyb (A) prowadzi bezpośrednio do komory grobowej (J). Ten pozbawiony dekoracji grób  został znaleziony w stanie niemal nienaruszonym. Maiherperi, urzędnik w czasach Totmesa IV, był synem królewskiej piastunki i nosiciela wachlarza królewskiego. Mumię Maiherperi po raz pierwszy zbadano w dniu 22 marca 1901 r.
Mumia Maiherperi leżała wewnątrz dwóch antropoidalnych trumien z drewnianą kaplicą w formie prostokąta. Trzecią,  mniejszych rozmiarów antropoidalną trumnę, pozostawiono nieużytą pośrodku komory grobowej. Ta "zapasowa" trumna została prawdopodobnie pomyślana jako najmniejsza część zestawu i została wykorzystana podczas uroczystości pogrzebowych, jednak po dotarciu do komory grobowej okazało się, że jest ona za duża aby ją sprawnie umieścić wewnątrz dwóch zewnętrznych trumien. Mumia Maiherperi została więc pośpiesznie wyjęta i umieszczona w drugiej trumnie, wokół której następnie wzniesiono duży drewniany baldachim pogrzebowy. Trzecią, pustą trumnę porzucono na miejscu.
Gdy Loret wszedł do grobowca, mumia wciąż spoczywała wewnątrz trumien, choć czopy łączące wieka z bazami sarkofagów były złamane już w starożytności a mumia ograbiona z kosztowności. Bandaże, zwłaszcza nad ramionami, zostały brutalnie rozcięte toporem przez rabusiów. Dowodem rabunku jest nie tylko brak biżuterii ale również wszystkich konstrukcji metalowych a także odzieży pogrzebowej. Owijające pojemniki z pachnącymi olejkami lniane płótno zostało zerwane i odrzucone. Oleje były najwidoczniej zbyt stare by stać się cennym łupem dla złodziei. Po rabunku grób został pośpiesznie uporządkowany i ponownie zamknięty.