Egipt Starożytny - Zachodnia Dolina Królów

Grób najświetniejszego faraona XVIII dynastii, Amenhotepa III, został 'oficjalnie odkryty' w sierpniu 1799 roku przez dwóch członków ekspedycji napoleońskiej. Charakterystyczne elementy to: zastosowanie komory bocznej na dnie szybu, połączenie przedsionka z komorą grobową, orientacja bocznych pomieszczeń, oraz dodatkowe, dwa duże pomieszczenia wykute po obu stronach krypty, każde z filarem i boczną komorą magazynową. Pierwsze z nich (Je) wydaje się być zaprojektowane do pochówku głównej małżonki króla, królowej Teje, na co wskazuje ilość znalezionych elementów zastawy pogrzebowej. Druga sala (Jd) została najprawdopodobniej rozbudowana z pierwotnego pomieszczenia magazynowego, a jej przeznaczeniem miał być pochówek królowej Sitamon. Mumia króla została zabrana z WV22 do bocznego pomieszczenia w grobie-skrytce KV35. 'Starsza Pani', identyfikowana przez wielu jako mumia królowej Teje, została przeniesiona w tym samym czasie, chociaż już pozbawiona bandaży. H.Carter i, później, S.Yoshimura & J.Kondo znaleźli w grobie wiele przedmiotów będących fragmentem wyposażenia grobowego.

A - wejście i pierwsze schody B - pierwszy korytarz C - drugie schody D - drugi korytarz E - szyb (sceny przedstawiające króla przed różnymi bóstwami) Ea - komora boczna szybu F - pierwsza sala kolumnowa (bez dekoracji) G - trzeci korytarz	H - czwarty korytarz I - przedsionek (przedstawienia króla przed różnymi bóstwami) J - komora grobowa Amenhotepa III (ściany dekorowane scenami z Księgi Amduat; filary przedstawieniami króla przed różnymi bóstwami) Jd - komora grobowa przeznaczona dla królowej Sitamon Je - komora grobowa przeznaczona dla królowej Teje Ja, Jb, Jc - komory boczne