Egipt Starożytny - Dolina Królów

Wejście i kilka pierwszych komór odkrył już w 1822 roku James Burton, ale później grobowiec został pokryty resztkami gruzu z sąsiednich wykopów. Odkryty ponownie został w 1995 roku, kiedy to Kent Weeks rozpoczął swój projekt eksploracji grobu - Theban Mapping Project. Okazało się wówczas, że grobowiec jest znacznie większy niż poprzednio sądzono; był największym z grobów w Dolinie. Zlokalizowano ponad 150 komór, ale plan symetryczny grobowca i mnogość wejść na wielu ścianach oznacza, że zawierał przynajmniej 200 pomieszczeń.

A - wejście B, C - pierwsze komory (sceny przedstawiające Ramzesa II prezentującego swoich synów bogom) D, E - korytarze zstępujące do grobu Ramzesa II F - sala z szesnastoma kolumnami G, H, I - niedawno odkryte poniżej poziomu, kolejne pomieszczenia	J - północna boczna sala K - południowa boczna sala L - boczna komora (dekorowana postacią Anubisa) M - zstępujący korytarz N - kaplice ofiarne O - kuta w skale figura Ozyrysa


Korytarz (D) wiedzie w dół od wejścia w kierunku nadal nie odkopanego kompleksu zawierającego ponad 20 innych korytarzy i pomieszczeń.	Szkielet będący resztkami mumii dorosłego mężczyzny, znaleziony wewnątrz wykopu w posadzce komory (C). Są to prawdopodobnie szczątki jednego z synów Ramzesa II.